Ατάκτως διακοπτόμενος αστρολάβος
|
Τρένο, μπύρες, δεν έχω φάει, δε με νοιάζει, μυαλό καθόλου, υπερένταση, φόβος, ευχαριστώ Σοφία, συγγνώμη Σοφία, μη ύπνος, μπουγάτσα, καφές, πολύ περπάτημα, κι άλλο περπάτημα, κάτι μου τυχε δε μπορώ, μόνος, κι άλλες μπύρες, σπασμένο μπουκάλι, μη ύπνος, καφές, καρκίνος στο στόμα, κι άλλο περπάτημα, κι άλλο, κι άλλο, δε νιώθω πια καλά τα πόδια μου, μάλλον αιωρούμαι, καλώς ήρθες Μιχάλη, μιάμιση ώρα, τρύπα στο νερό, μοναξιά, την παλεύω, μη ύπνος, μη ύπνος, καφές, δεν περπατάω πια, πετάω, τα πόδια μου δε νιώθουν άλλο, ο ίδιος νιώθω πολλά αλλά δεν ξέρω τι να τα κάνω, ρακόμελα εισαγωγής, ωραίες στιγμές, επιστρέφω στη γη, περπάτημα, συναυλία, πολλή αγάπη, με φοβίζει, γίνομαι μικρός, φεύγουμε και βρέχει, ωραία να βρέχει, Μιχάλη συγγνώμη που ξεχνάω τους στίχους, το μυαλό μου δεν είναι εκεί, η μπουγάτσα είναι πράσινη, πόσο πλάκα έχει, απόφαση, ρέζιντεντς, έχω μικρύνει τόσο πολύ που δεν είμαι μέσα αν και με βλέπουν όλοι, δεν ξέρω που είμαι, το ψάχνω ακόμα, δεν ξέρω αν πρέπει ή δεν πρέπει να είμαι κάπου, δε με νοιάζει κιόλας, Γιώργο δε μπορώ να μιλήσουμε, με συγχωρείς, φοβάμαι, εμένα φοβάμαι, κακή φάση, φεύγουμε, Σοφία ξεχάσαμε το αντίο (ή δεν το ξεχάσαμε;), ξαφνικά μόνος, βρέχει πολύ, μπαλονίστικη νιρβάνα, την είχα ξεχάσει, καταφύγιο, δε με νοιάζει τίποτα πια, περπατάω πολύ, πολύ αργά, υπέροχα είναι, στάζω ολόκληρος αλλά τα μάτια μου όχι, γελάω, υπέροχοι άνθρωποι όλοι, κι αυτοί που είδα κι αυτοί που δεν είδα…τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα ταξίδι;
Η πέτρα κουδουνίζει στη λίμνη η αντανάκλαση χάνεται δε βλέπω εμένα, βλέπω τα πάντα
|