Χαίρομαι που βλέπω την παρέα να έχει μεγαλώσει και τα έμπειρα μέλη της να κρατάνε ακόμη.
Με λύπη μου όμως διαπιστώνω ότι τα πρώτα θέματα που είχαμε γράψει σε αυτό το forum έχουν πλέον σβηστεί και δεν υφίστανται πια.
Βρίσκω λοιπόν την ευκαιρία για να αναδημοσιεύσω το πρώτο μήνυμα που έγραψα τότε, ως πρώτο μέλος τούτου εδώ του forum

, το οποίο το ανακάλυψα σε ένα backup που είχα κρατήσει.
Καλώς σας βρήκα, ξανά.
Χαιρετώ τον κόσμο που αυτή την ώρα κάθεται και διαβάζει αυτό το μήνυμα μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του.
Φίλοι επαναστάτες, γιατί τέτοιοι είστε, αναρωτιέμαι πως αυτός ο δρόμος που επιλέξαμε έχει γίνει πραγματικά τόσο στενάχωρος και δύσκολος. Αναρωτιέμαι πως ο Αγγελάκας και η «δουλειές» του αντί να γίνουν πρότυπο αναγκών είναι «περιθωριοποιημένες» και δύσκολα στο ευρύ κοινό γνωστές.
Το ερώτημα μου είναι φυσικά ρητορικό αφού αρκεί να ανοίξει κανείς το ραδιόφωνο και την τηλεόραση για να λάβει την απάντηση. Ευελπιστώ όμως ότι εσείς εκεί έξω δεν είστε μέρος του προβλήματος αλλά η ζεστή ελπίδα που δίνει στην καρδιά τροφή.
Βλέπετε, ο Σωκράτης είπε πως η αλήθεια δεν φανερώνεται στους πολλούς, στη «μάζα» αλλά στους «λίγους». Έ! Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να επιβεβαιώσουμε ότι ο Σωκράτης δεν έλεγε χαζομάρες.
Ελπίζω μόνο να μην γίνουμε απλός γραφικοί — ρομαντικοί που αφήνουν τις σκόρπιες σκέψεις τους να πλανούνται στον αέρα. Ελπίζω και ευελπιστώ πως εδώ υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον.
¶λλωστε μας το επιβεβαιώνουν και οι στίχοι: «υπάρχει ακόμα, υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί…»