ΜΕΘΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΠΟΤ ΔΙΝΑΜΕ ΚΑΙ ΣΒΥΝΑΜΕ ΜΙΑ,ΜΙΑ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ,ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ.Ε,ΕΤΣΙ ΓΛΥΚΑ ΟΠΩΣ ΞΥΠΝΟΥΝ ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ
"Εκείνα τα όνειρα που προσπαθείς να τρέξεις μα τα πόδια μένουν κολλημένα στη γη ή τ’άλλα που αρνιέσαι να ξυπνήσεις και τη γλυκιά ψευδαίσθηση ν’αφήσεις;…"
Καταγεγραμμένος
Θα χαραμίσω τη ζωή μου περιμένοντας να ‘ναι πολύ αργά για να τη διορθώσω και στα ρουθούνια τ’ουρανού θα μπω ουρλιάζοντας τη μύτη του πριν ξεψυχήσω να ματώσω..
και ομως τα ονειρα ειναι τα μονα που σου μιλουν σου δειχνουν εκει υπαρχει μαγεια.σκεψου ποσες φορες εχεις πεταξει στα ονειρα σου και ποσες φορες το χεις κανει στην πραγματικη ζωη?
Καταγεγραμμένος
η ζωη ειναι μια στιγμη στο απειρο.ζησε την χωρις χρονο…………..
για ολα αυτα που ζητας για πολλα που πονας για το τιποτε μιας ευτυχιας και γυρνας σαν τρελος του καθρεπτη εαυτος θυμα θυτης κακης συγκυριας