alltogethernow
Καλώς ορίσατε, Μη μέλος. Παρακαλούμε συνδεθείτε ή εγγραφείτε.
Χάσατε το email ενεργοποίησης;
Οκτώβριος 20, 2007, 08:59:24

Σύνδεση με όνομα, κωδικό και διάρκεια σύνδεσης
Αναζήτηση:     Σύνθετη αναζήτηση
26001 μηνύματα σε 342 θέματα από 421 μέλη
Τελευταίο μέλος: Brewioloas
* Αρχική Βοήθεια Αναζήτηση Σύνδεση Εγγραφή
+  alltogethernow
|-+  εδώ μιλάμε για ποιότητα
| |-+  ΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ
| | |-+  Δανάη το καλαμάρι
 
Σελίδες: 1 [2] Κάτω Εκτύπωση
Αποστολέας Συζήτηση: Δανάη το καλαμάρι  (Ανάγνωση 281 φορές)
Ο_Χα{ρου}μενος
Μην δίνεις σημασία
Αντμινιστράτορας
ΥπερΠοιοτικός
************************************************
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Μηνύματα: 6739


"Καληνύχτα χαμένε…Στην ζωή όλοι κλαίνε"


Προφίλ WWW
Απ: Δανάη το καλαμάρι
« Απάντηση #15 στις: Μάρτιος 14, 2007, 12:05:21 »

οξινη…. γραψε ολους τους στιχους σε παρακαλω…
Καταγεγραμμένος

O χαμένος τα παίρνει όλα

newton
Μοντεράτορας
ΥπερΠοιοτικός
***************
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Μηνύματα: 1776


μου λέν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ..


Προφίλ
Απ: Δανάη το καλαμάρι
« Απάντηση #16 στις: Μάρτιος 20, 2007, 09:56:01 »

Κάποιοι φιλήσανε τον Ιούδα εκεί στο μέτωπο
κι άλλοι ψαρέψανε ουρανό σε ένα πηγάδι
άλλοι κρεμάσαν σα δικτάτορα ένα φυλαχτό
στις φυλακές πάντα ονειρεύονται το βράδυ

Κάναμε έκτρωση σε ό,τι αθώο μας απέμεινε
κι εσύ συνέλαβες με ένα άρωμα τυχαίο
μα τα τριαντάφυλλα που σου έστειλα λίγο έλειψε
χαράματα να σκοτωθούν σε ένα τροχαίο

Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ’ την ανάσα σου
δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής
γυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα με
γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις

Κάποια πατρίδα τα χείλη μου τα φίλησε
φτηνά και με έσπρωξε γελώντας προς τη μάχη
κι όσοι της δώσαν το κορμί τους για παράσημο
αυτή έναν τάφο τους κάρφωσε στη ράχη

Όσα θηρία με ζυγώσανε τους έφτασε
να χορτάσουν μοναχά με τη στολή μου
μα οι άνθρωποι μ’άφησαν ήσυχο σαν έμαθαν
πως γυάλιζα ένα πολυβόλο στην αυλή μου

Όσο αξίζει…

θυμάμαι κάποτε στα μάτια σου κυνήγησα
τον εαυτό μου με ένα μαχαίρι της κουζίνας
μα μόνο η τρέλα, μόνο η τρέλα μου με ξέπλυνε
σαν καταρράκτης απ’το αμάρτημα της φτήνιας

Κι έτσι του κόσμου τα μπαλκόνια ερωτεύτηκα
αυτά που αγγίζουνε το βλέμμα με το στόμα
μα δε ξεχνάω τα υπόγεια που κυλίστηκα
γι’ αυτό η φτέρνα μου έχει δέσει με το χώμα

Όσο αξίζει…

Απόψε πότισα τις ρίζες που ονειρεύτηκες
και τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σου
κυρά, δε βρήκα μουσική που να σου άξιζε
πόνος στη γέννα προσκυνώ την αρχοντιά σου

Θα χαραμίσω τη ζωή μου περιμένοντας
να ‘ναι πολύ αργά για να τη διορθώσω
και στα ρουθούνια του ουρανού θα μπω ουρλιάζοντας
τη μύτη του πριν ξεψυχήσω να ματώσω.


τρελό τραγούδι χαμένε…!! undecided
Καταγεγραμμένος

ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό…
Σελίδες: 1 [2] Πάνω Εκτύπωση 
 
Μεταπήδηση σε:  

Powered by MySQL Powered by PHP alltogethernow | Powered by SMF 1.0.10.
© 2006, Simple Machines LLC. All Rights Reserved.
Valid XHTML 1.0! Valid CSS!