Θα ‘ρθει καιρός που θα σπάσω την πόρτα… Θα ‘ρθει καιρός που θα σπάσω την πόρτα κι η καρδιά μου στο φως θα χιμήξει θα φύγω μακριά θα πετάξω ψηλά θα πετάω σε ασύλληπτα ύψη και τότε πια δε μπορεί αυτή η φτηνή, αυτή η χλωμή, η τιποτένια μου θλίψη θα μείνει ορφανή θα γυρνάει σα τρελή, θα ζητάει να με βρει και δε θα με βρίσκει κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει δεν πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει.
simpa8ate me pou den imoun edw na sas servirw to ex8esino vradi. ki oute krasi oute ouzaki ipirxe na filepsw? me raki ti vgalate? eimai aparadekti! ORXISTRA! pai3e ena tragoudi afierwmeno sti ginaikoparea! (min tis xasoume ki apo pelatisses! tetoia eklekti pelateia de mas erxetai sixna!)
Καταγεγραμμένος
ri3te tis kardies sas sta skilia, ekei einai asfalesteres para me tous an8rwpous…